လူသားမျိုးနွယ်အတွက် ဘုရားသခင် ဖန်ဆင်းသည့် အခြေခံရှင်သန်နေထိုင်မှု ပတ်ဝန်းကျင်- အလင်း

စတုတ္ထအရာသည် လူတို့၏မျက်လုံးများနှင့် သက်ဆိုင်၏- ယင်းမှာ အလင်းဖြစ်သည်။ ဤအရာသည်လည်း အလွန် အရေးကြီး၏။ တောက်ပသော အလင်းတစ်ခုကို သင်မြင်ပြီး၊ ယင်း၏တောက်ပမှုသည် အားကောင်းသည့် အတိုင်းအတာတစ်ခုသို့ ရောက်သည့်အခါ လူသား၏မျက်လုံးများကို ကန်းစေနိုင်စွမ်း ရှိလေသည်။ အမှန်တွင်တော့၊ လူသား မျက်လုံးများသည် အသွေးအသား မျက်လုံးများဖြစ်၏။ ၎င်းတို့သည် ကျိန်းစပ်ခြင်းကို မခံနိုင်ပေ။ တစ်ဦးတစ်ယောက်သည် နေကို တိုက်ရိုက် စိုက်ကြည့်ဝံ့ပါသလော။ ထိုအရာကို လူအချို့က စမ်းကြည့်ဖူးပြီး၊ နေကာမျက်မှန်များကို ၎င်းတို့တပ်ပါက အဆင်ပြေရုံမျှ ရှိလေသည်- သို့သော် ကိရိယာတစ်ခု အသုံးပြုခြင်းကို လိုအပ်ပေသည်။ ကိရိယာများမပါဘဲ၊ လူ၏ ပကတိမျက်လုံးများသည် နေကို မျက်နှာမူပြီး ၎င်းကို တိုက်ရိုက် ငေးစိုက်ကြည့်နိုင်စွမ်း မရှိပေ။ သို့သော် လူသားမျိုးနွယ်ထံ အလင်းကို ယူဆောင်ပေးရန် ဘုရားသခင်သည် နေကိုဖန်ဆင်းခဲ့ပြီး ဤအလင်းသည်လည်း သူတာဝန် ယူထားသည့်အရာဖြစ်သည်။ ဘုရားသခင်သည် နေကိုဖန်ဆင်းခြင်းအား ပြီးစီးရုံမျှပြီးစီးကာ၊ ၎င်းကို တစ်နေရာတွင် ထားပြီးနောက် လျစ်လျူရှုခဲ့သည် မဟုတ်ပေ။ ယင်းမှာ ဘုရားသခင် အမှုပြုသည့် နည်းလမ်း မဟုတ်ပါ။ သူသည် မိမိ၏ လုပ်ဆောင်ချက်များကို အလွန်ဂရုစိုက်ပြီး ယင်းတို့ကို စေ့စေ့စပ်စပ် အစမှအဆုံးတိုင် စဉ်းစားလေသည်။ ဘုရားသခင်သည် လူသားမျိုးနွယ်တို့ မြင်နိုင်ရန် အလို့ငှာ မျက်လုံးများကို ဖန်ဆင်းပေးခဲ့ပြီး အရာဝတ္ထုများကို ၎င်းတို့ မြင်နိုင်သည့် အလင်းရောင်၏ ကန့်သတ်ချက်ဘောင်တို့ကိုလည်း ကြိုတင်၍ သတ်မှတ်ထားခဲ့သည်။ အလင်းရောင်က အလွန် မှေးမှိန်ပါက ကောင်းမည်မဟုတ်ပေ။ လူတို့အနေဖြင့် ၎င်းတို့အရှေ့ရှိ ၎င်းတို့၏ လက်ချောင်းများကို မမြင်နိုင်ရလောက်အောင် အလွန်မှောင် သည့်အခါတွင်၊ ၎င်းတို့မျက်လုံးများသည် မိမိတို့၏ လည်ပတ်မှု ဆုံးရှုံးသွားကာ မည်သည့်အသုံးဝင်မှုမျှ မပေးနိုင်ပေ။ သို့သော် တောင်ပမှုသည် မခံမရပ်နိုင်စရာဖြစ်သောကြောင့် တောက်ပလွန်းသည့် အလင်းရောင်သည် လူသား မျက်လုံးများအား အလားတူ အရာဝတ္တုများ မမြင်နိုင်ဖို့ ဖြစ်စေသည်။ ထို့ကြောင့် လူသားမျိုးနွယ် တည်ရှိသည့် ပတ်ဝန်းကျင်ကို လူသား မျက်လုံးများအတွက် သင့်တော်သည့် အလင်းပမဏတစ်ခု- လူတို့၏ မျက်လုံးများကို ၎င်းတို့၏ လုပ်ငန်းတာဝန် ဆုံးရှုံးစေဖို့နေနေသာသာ၊ ၎င်းတို့ကို မနာကျင်စေမည့် သို့မဟုတ် မထိခိုက်စေမည့် ပမာဏ တစ်ခုဖြင့် ဘုရားသခင်က ဖြည့်ဆည်းထားခြင်းဖြစ်၏။ ဤသည်မှာ ဘုရားသခင်သည် နေနှင့်ကမ္ဘာပတ်ပတ်လည်တွင် တိမ်တိုက် အလွှာများကို ထည့်ထားခဲ့သည့် အကြောင်းရင်းဖြစ်ပြီး၊ လေ၏ သိပ်သည်းမှုက လူတို့၏မျက်လုံးများ၊ သို့မဟုတ် အရေပြားတို့ကို အနာတရဖြစ်စေနိုင်သည့် အလင်းအမျိုးအစားများကို ကောင်းမွန်စွာ စစ်ထုတ်နိုင်သည့် အကြောင်းရင်း ဖြစ်သည်- ဤအရာများက အချိုးညီမျှလေသည်။ ထို့အပြင် ဘုရားသခင် ဖန်ဆင်းခဲ့သည့် ကမ္ဘာမြေကြီး၏ အရောင်သည်လည်း နေရောင်နှင့် အခြား အလင်းမျိုးစုံကို ရောင်ပြန်ဟပ်ပြီး၊ လူ၏မျက်လုံးများ အသားကျ ဖို့အတွက် အလွန်တောက်ပလွန်းသော အလင်း အမျိုးအစားများကို ဖယ်ရှားပစ်နိုင်လေသည်။ ထိုသို့ဖြင့်၊ လူတို့သည် အပြင်တွင် လမ်းလျှောက်နိုင်ပြီး၊ အလွန်မည်းနက်သော နေကာမျက်မှန်များကို စဉ်ဆက်မပြတ် တပ်ဆင်ထားရန် မလိုဘဲ မိမိတို့၏ ဘဝများကို နေထိုင်နိုင်ကြလေသည်။ သာမန်အခြေအနေများ အောက်တွင် လူသားမျက်လုံးများသည် အလင်း၏ နှောင့်ယှက်မှု မခံရဘဲ ၎င်းတို့၏မြင်ကွင်း နယ်ပယ်အတွင်းမှ အရာများကို မြင်နိုင်လေသည်။ ဆိုလိုသည်မှာ၊ အလင်းရောင်က လွန်စွာစူးရှလွန်းလျှင်ဖြစ်စေ၊ မှိန်လွန်းလျှင်ဖြစ်စေ ကောင်းလိမ့်မည် မဟုတ်။ မှိန်လွန်းပါက လူတို့၏ မျက်လုံးများသည် ထိခိုက်လိမ့်မည် ဖြစ်ပြီး ခဏအသုံးပြုပြီးနောက် ပျက်စီးသွားပေလိမ့်မည်။ တောက်ပလွန်းပါက လူတို့၏ မျက်လုံးများသည် ခံနိုင်မည်မဟုတ်ပေ။ လူတို့ ရှိသည့် ဤအလင်းသည် လူသားမျက်လုံးများအတွက် မြင်နိုင်ရန် သင့်တော်ရမည်ဖြစ်ပြီး၊ ဘုရားသခင်သည် နည်းလမ်းမျိုးစုံဖြင့် လူသားမျက်လုံးများကို ဖြစ်စေသည့် ထိခိုက်မှုကို လျော့နည်း စေခဲ့သည်၊ ပြီးလျှင် ဤအလင်းသည် လူသားမျက်လုံးများကို အကျိုးပြုသည်ဖြစ်စေ၊ ဖိစီးနှိပ်စက်သည် ဖြစ်စေ လူတို့အား မိမိတို့၏မျက်လုံးများ အသုံးဝင်မှုကို ထိန်းသိမ်းစဉ် ၎င်းတို့၏ ဘဝများအား အဆုံးသတ်သို့ ရောက်ရှိစေဖို့ လုံလောက်ပေသည်။ ဘုရားသခင်သည် ဤသည်ကို အလွန်စေ့စပ်သေချာစွာ စဉ်းစားခဲ့သည် မဟုတ်လော။ သို့သော် မာရ်နတ်ဖြစ်သည့် စာတန်သည် ထိုသို့သော စဉ်းစားဆင်ခြင်မှုများမရှိဘဲ၊ စိတ်ရှိသည်အတိုင်း အမြဲ ပြုတတ်လေသည်။ စာတန်နှင့်ပတ်သက်၍၊ အလင်းသည် အမြဲတောက်ပလွန်းသည် သို့မဟုတ် မှိန်လွန်းတတ်လေသည်။ ဤသည်မှာ စာတန်လုပ်ဆောင်ပုံဖြစ်သည်။

ဘုရားသခင်သည် လူသားများ ပုံမှန်အသက်ရှင်၍ ထိုသို့ ဆက်လက်အသက်ရှင်နိုင်ရန် လူသားမျိုးနွယ်၏ ရှင်သန်မှု ကျင့်သားရခြင်းကို များနိုင်သမျှများစေဖို့အလို့ငှာ ယင်း၏ အမြင်၊ အကြား၊ ရသာရုံ၊ အသက်ရှူခြင်း၊ ခံစားချက်များ စသည့် လူ့ကိုယ်ခန္ဓာ၏ ကဏ္ဍမျိုးစုံတို့ကို ဤအရာများ လုပ်ဆောင်လေသည်။ တစ်နည်းအားဖြင့်၊ ဘုရားသခင်ဖန်ဆင်းခဲ့သည့် ဘဝအတွက် လက်ရှိ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ရပ်သည် လူသားမျိုးနွယ် ရှင်သန်ရေး အတွက် အသင့်တော်ဆုံးနှင့် အကျိုးအပြုဆုံး ပတ်ဝန်းကျင်ဖြစ်သည်။ အချို့က ဤအရာသည် သိပ်အရေးမကြီးလှ၊ လုံးဝ အလွန်သာမန် ဖြစ်သောအရာ ဖြစ်သည်ဟု ထင်နိုင်၏။ လူတို့ ခံစားရသည့် အသံ၊ အလင်းနှင့် လေတို့သည် မွေးသည့်အချိန်မှစ၍ ၎င်းတို့ မွေ့လျော်ပြီးဖြစ်သည့် ၎င်းတို့၏ မွေးရာပါအခွင့်အရေး ဖြစ်သည်။ သို့သော် သင် နှစ်သက်ခံစားနိုင်သည့် ဤအရာများ နောက်ကွယ်တွင်၊ ဘုရားသခင်သည် အလုပ်လုပ်လျက်ရှိ၏။ ဤသည်မှာ လူသားများ နားလည်ဖို့လိုသည့်အရာတစ်ခု၊ ၎င်းတို့ သိရန်လိုသည့်အရာတစ်ခု ဖြစ်သည်။ ဤအရာများကို နားလည်ဖို့ သို့မဟုတ် သိဖို့ မလိုအပ်ဟု သင် ခံစားရသည်ဖြစ်စေ၊ မခံစားရသည်ဖြစ်စေ၊ အတိုချုပ်အားဖြင့် ထိုအရာတို့ကို ဘုရားသခင်ဖန်ဆင်းခဲ့ချိန်တွင်၊ သူ့အနေဖြင့် ထိုအရာတို့ကို များစွာတွေးတောခဲ့ပြီး၊ အစီအစဉ်တစ်ရပ် ရှိခဲ့ကာ စိတ်ကူးအချို့လည်း ရှိခဲ့၏။ သူသည် ကိစ္စရပ်တစ်ခုကို နှစ်ကြိမ် စဉ်းစားခြင်းမရှိဘဲ လူသားမျိုးနွယ်ကို ဘဝအတွက် ထိုသို့သော ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုထဲ၌ တာဝန်မဲ့စွာ သို့မဟုတ် အလွယ်တကူ ထားခဲ့ခြင်းမရှိပေ။ ငါသည် ဤသေးဖွဲသော အရာများတစ်ခုစီနှင့် ပတ်သက်၍ အလွန်ကြီးကျယ်စွာ ပြောလေပြီဟု သင်တို့ထင်ကောင်း ထင်နိုင်သော်လည်း၊ ငါ၏အမြင်တွင် လူသားမျိုးနွယ်အတွက် ဘုရားသခင်ထောက်ပံ့ပေးသည့် အရာအသီးသီးသည် လူသားမျိုးနွယ်၏ ရှင်သန်ရေးအတွက် မရှိမဖြစ်လိုအပ်ပေသည်။ ဤအရာ၌ ဘုရားသခင်၏ လုပ်ဆောင်ချက် ရှိပေ၏။

နှုတ်ကပတ်တော်သည် လူ့ဇာတိ၌ ပေါ်လာ၏ စာအုပ်ထဲရှိ “အတုမရှိ ဘုရားသခင်ကိုယ်တော်တိုင် (၈)” မှ